Drodzy  rodzice i opiekunowie dzieci z klas I-III szkoły podstawowej

Dlaczego warto szczepić dzieci? Wiadomo, aby zwiększyć liczbę zaszczepionych i tym samym przyśpieszyć wygaszenie pandemii. Także dlatego, aby uchronić dzieci przed konsekwencjami zachorowania mniej, czy bardziej odległymi. 

Ważne jest jeszcze, co podkreślają lekarze i terapeuci, aby zapobiec zaburzeniom emocjonalnym wynikającym z traumatycznej dla dzieci sytuacji pandemii i zdalnego nauczania, szczególnie na początku edukacji szkolnej.

W rozmowach z rodzicami dzieci diagnozowanych w naszej Poradni od września 2021 roku, gdy nastąpił powrót do nauki stacjonarnej, podjęłam problem wpływu pandemii i zdalnego nauczania na funkcjonowanie dzieci.

Oto przykładowe wypowiedzi rodziców dzieci, które naukę szkolną realizowały w warunkach zdalnego nauczania:

„Rozleniwienie, brak chęci na kontakt z dziećmi, niechęć do zajęć pozalekcyjnych, brak systematyczności, poczucia obowiązku, że to już szkoła, a nie zabawa”.

„Źle funkcjonowała podczas nauki zdalnej w klasie pierwszej, nie mogła dopytać nauczyciela, gdy czegoś nie zrozumiała, nie mogła się pochwalić swoimi umiejętnościami i wiedzą, nie miała uwagi nauczyciela, frustrowało ja tempo pracy”.

„Podczas nauki zdalnej brakowało przede wszystkim bezpośredniego kontaktu z wychowawczynią i z panią ze świetlicy (którą uwielbia) oraz z rówieśnikami. Często brakowało motywacji, była zniechęcona do nauki. Bardzo ucieszyła się, gdy wróciła do szkoły”.

„W czasie zdanego nauczania syn bardzo przyzwyczaił się do tabletu i teraz zbyt często prosi o niego, aby pograć albo wchodzić do Internetu”.

„Braki z kształcenia musimy nadrabiać na korepetycjach”.

„Wpłynęło negatywnie na poziom czytania, bo brak fachowej pomocy i ćwiczeń, a rodzice zbyt nerwowi i nieumiejętnie pomagali przy braku czasu na pomaganie”.

„Pandemia i zdalne nauczanie dodatkowo negatywnie wpłynęła na stan emocjonalny dziecka”.

„Bardzo się odizolowała, nie chciała wychodzić nawet na krótkie spacery, nie chciała robić zadań, szczególnie gdy wymagało to pisania lub czytania. Po powrocie do szkoły nastąpiła widoczna poprawa. Chętniej wychodzi, jest bardziej towarzyska”.

„Córka dobrze radziła sobie z nauką, ale tęskniła za rówieśnikami i panią wychowawczynią”.

„Zbyt mało kontaktów z rówieśnikami spowodował brak umiejętności dogadywania się. Ma problem z wyrażaniem emocji i nieraz nie potrafi ich bezpiecznie pokazać (potrafi być agresywny)”.

Analiza tych wypowiedzi świadczy dobitnie, jak wiele złego czyni naszym dzieciom pandemia i zdalne nauczanie, szczególnie na etapie wczesnoszkolnym. Wszyscy pamiętamy pierwsze klasy szkoły podstawowej, pierwszą panią wychowawczynię, emocje z tamtego czasu. A co zapamiętają nasze dzieci? W dużej mierze to zależy od nas dorosłych i tego, czy będziemy się szczepić i szczepić nasze dzieci.

SZCZEPMY SIĘ dla zdrowia i lepszego życia.

Opracowała: Nina Boniecka-Konieczna-psycholog 

Drodzy  rodzice i opiekunowie dzieci z klas I-III szkoły podstawowej

Dlaczego warto szczepić dzieci? Wiadomo, aby zwiększyć liczbę zaszczepionych i tym samym przyśpieszyć wygaszenie pandemii. Także dlatego, aby uchronić dzieci przed konsekwencjami zachorowania mniej, czy bardziej odległymi. 

Ważne jest jeszcze, co podkreślają lekarze i terapeuci, aby zapobiec zaburzeniom emocjonalnym wynikającym z traumatycznej dla dzieci sytuacji pandemii i zdalnego nauczania, szczególnie na początku edukacji szkolnej.

W rozmowach z rodzicami dzieci diagnozowanych w naszej Poradni od września 2021 roku, gdy nastąpił powrót do nauki stacjonarnej, podjęłam problem wpływu pandemii i zdalnego nauczania na funkcjonowanie dzieci.

Oto przykładowe wypowiedzi rodziców dzieci, które naukę szkolną realizowały w warunkach zdalnego nauczania:

„Rozleniwienie, brak chęci na kontakt z dziećmi, niechęć do zajęć pozalekcyjnych, brak systematyczności, poczucia obowiązku, że to już szkoła, a nie zabawa”.

„Źle funkcjonowała podczas nauki zdalnej w klasie pierwszej, nie mogła dopytać nauczyciela, gdy czegoś nie zrozumiała, nie mogła się pochwalić swoimi umiejętnościami i wiedzą, nie miała uwagi nauczyciela, frustrowało ja tempo pracy”.

„Podczas nauki zdalnej brakowało przede wszystkim bezpośredniego kontaktu z wychowawczynią i z panią ze świetlicy (którą uwielbia) oraz z rówieśnikami. Często brakowało motywacji, była zniechęcona do nauki. Bardzo ucieszyła się, gdy wróciła do szkoły”.

„W czasie zdanego nauczania syn bardzo przyzwyczaił się do tabletu i teraz zbyt często prosi o niego, aby pograć albo wchodzić do Internetu”.

„Braki z kształcenia musimy nadrabiać na korepetycjach”.

„Wpłynęło negatywnie na poziom czytania, bo brak fachowej pomocy i ćwiczeń, a rodzice zbyt nerwowi i nieumiejętnie pomagali przy braku czasu na pomaganie”.

„Pandemia i zdalne nauczanie dodatkowo negatywnie wpłynęła na stan emocjonalny dziecka”.

„Bardzo się odizolowała, nie chciała wychodzić nawet na krótkie spacery, nie chciała robić zadań, szczególnie gdy wymagało to pisania lub czytania. Po powrocie do szkoły nastąpiła widoczna poprawa. Chętniej wychodzi, jest bardziej towarzyska”.

„Córka dobrze radziła sobie z nauką, ale tęskniła za rówieśnikami i panią wychowawczynią”.

„Zbyt mało kontaktów z rówieśnikami spowodował brak umiejętności dogadywania się. Ma problem z wyrażaniem emocji i nieraz nie potrafi ich bezpiecznie pokazać (potrafi być agresywny)”.

Analiza tych wypowiedzi świadczy dobitnie, jak wiele złego czyni naszym dzieciom pandemia i zdalne nauczanie, szczególnie na etapie wczesnoszkolnym. Wszyscy pamiętamy pierwsze klasy szkoły podstawowej, pierwszą panią wychowawczynię, emocje z tamtego czasu. A co zapamiętają nasze dzieci? W dużej mierze to zależy od nas dorosłych i tego, czy będziemy się szczepić i szczepić nasze dzieci.

SZCZEPMY SIĘ dla zdrowia i lepszego życia.

Opracowała: Nina Boniecka-Konieczna-psycholog 

DRODZY RODZICE I OPIEKUNOWIE MAŁYCH DZIECI!

Z nadzieją obserwujemy powoli opadającą, kolejną i oby ostatnią, falę pandemii w naszym kraju. Z nadzieją, więc, możemy myśleć o stopniowym powrocie do normalności i edukacji stacjonarnej naszych dzieci. A mamy właśnie czas rekrutacji do szkół podstawowych oraz przygotowania dzieci do nowej roli ucznia. 

Nasza Poradnia niemal cały okres pandemii działa w realu, a online w uzupełnieniu. Służymy pomocą w szerokim zakresie (diagnostyka, terapia, psychoedukacja i poradnictwo), choć w reżimie sanitarnym i z ograniczeniami dotyczącymi gromadzenia się.

Ten trudny czas uniemożliwia grupowe spotkania i warsztaty z rodzicami, na których podejmowane są ważne problemy dojrzałości szkolnej, odroczenia obowiązku szkolnego i przyśpieszenia obowiązku szkolnego. Do momentu pełnego otwarcia i zniesienia obostrzeń, pomocne niech będą poniższe rady i wskazania, ku optymalnym decyzjom na progu nowego etapu edukacyjnego dzieci.

Dojrzałość szkolna obejmuje dojrzałość w zakresie czterech sfer rozwoju dziecka:

fizycznej, intelektualnej, emocjonalno-społecznej i umiejętności przedszkolnych.

Obowiązek szkolny w Polsce obejmuje dzieci siedmioletnie. 

Zalecamy, aby te dzieci, które nie osiągnęły wystarczającej dojrzałości w jednej z wymienionych czterech sfer rozwoju, odbyły diagnozę dojrzałości szkolnej w poradni pod kątem rozważenia odroczenia im obowiązku szkolnego. 

Mogą być one jeden raz odroczone od tego obowiązku, a jeśli posiadają orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, to mogą być odroczone dwa razy, czyli do dziewiątego roku życia.

Więcej na temat przyczyn trudności dzieci, które stanowić mogą przyczynę odroczenia obowiązku szkolnego znajduje się na naszej stronie w obszernej publikacji o dojrzałości szkolnej.

Istnieje także możliwość przyśpieszenia obowiązku szkolnego i o tym tutaj więcej.

Można przyśpieszyć realizację obowiązku szkolnego dziecku, które co najmniej rok realizowało edukację przedszkolną bez potrzeby opinii z poradni. W innym przypadku  opinia z poradni jest niezbędna.

Zalecamy, jednak, aby w każdym przypadku skorzystać z pomocy poradni przed tak ważną decyzją, a szczególnie, gdy pojawiają się wątpliwości, co do rozwoju jednej z wymienianych wcześniej czterech sfer rozwoju dziecka.

Podstawą wydania pozytywnej opinii, na podstawie diagnozy dziecka w poradni, wywiadu z rodzicami i dostarczonej opinii z placówki, do której dziecko uczęszcza, jest stwierdzenie przyśpieszonego i w miarę harmonijnego rozwoju w zakresie wszystkich czterech sfer rozwoju.

Niektórzy rodzice sześciolatków nie zawsze zdają sobie sprawę, że harmonijny rozwój dziecka jest podstawą jego sukcesu szkolnego. Wybitnemu rozwojowi intelektualnemu nie zawsze towarzyszy wystarczająca dojrzałość emocjonalno-społeczna. Często tacy rodzice większą wagę przypisują do zdolności intelektualnych, wiadomości ogólnych oraz umiejętności przedszkolnych („potrafi przecież płynnie czytać”, „doskonale liczy”…), niż do prezentowanych przez dziecko cech osobowościowych i jego kontaktów z rówieśnikami.

Dziecko sześcioletnie, aby mogło z rocznym przyśpieszeniem rozpocząć naukę szkolną, powinno:

• posiadać już zdolność rozumienia podstawowych pojęć abstrakcyjnych (kształtu, wielkości, kierunku, odległości, czasu i liczby)

• powinno umieć formułować dłuższe wypowiedzi słowne i opowiadać (np. co przedstawia dany obrazek)

• mowa musi być prawidłowo wykształcona, zarówno pod względem gramatycznym, jak i artykulacyjnym

• powinno umieć koncentrować się przez dłuższą chwilę, wykazywać uwagę bardziej trwałą i celową niż u przeciętnego sześciolatka

• cechować się musi dobrą sprawnością ruchową, zwłaszcza manualną (szczególnie ważna jest szybkość, precyzja i koordynacja ruchów rąk przy optymalnym napięciu mięśniowym) 

• powinno umieć współdziałać w grupie rówieśniczej, podporządkowywać się regułom zabawy i poleceniom nauczycieli

• musi potrafić opanowywać swoje emocje oraz ich słowne i ruchowe manifestacje

• powinno przejawiać niezbędne minimum poczucia obowiązku i duże zainteresowanie nauką.

Z naszych doświadczeń wynika, że brak dojrzałości emocjonalno-społecznej to istotny czynnik wpływający na powodzenie szkolne dziecka, a jednocześnie najczęściej niedoceniany przez rodziców dzieci sześcioletnich.

Ponadto trudom wcześniejszej nauki szkolnej mogą sprostać tylko takie dzieci, którym nauka przychodzi łatwo, a w domu są otaczane wszechstronną opieką rodziców. 

Wszystkie dzieci ”wątpliwe”, nie w pełni zdiagnozowane, czy z mniejszą dojrzałością emocjonalno – społeczną powinny rozpoczynać naukę w siódmym roku życia.

Aby zapobiegać decyzjom negatywnym, które często są bolesnym niepowodzeniem głównie dla rodziców, ale też nastawionych na sukces dzieci, propagujemy:

• upowszechnianie wiedzy o zasadach, wymogach i przeciwskazaniach przyśpieszania obowiązku szkolnego wśród rodziców i nauczycieli małych dzieci

• wczesną opiekę nad dziećmi zdolnymi

• wspomaganie wczesnego i w miarę równoległego rozwoju sfery emocjonalno-społecznej ze sferą intelektualną

• konsultacje i diagnozy „rozpoznawcze” w naszej Poradni ukierunkowujące pracę już z dzieckiem pięcioletnim lub na początku „zerówki”

• psychoedukacja rodziców prowadząca do zmiany postawy, nastawienia, z dotarciem do faktycznej decyzji o przyśpieszaniu obowiązku szkolnego.

Refleksje i pytania mile widziane na: Nina.Boniecka-Konieczna@wroclawskaedukacja.pl 

W oczekiwaniu na bezpieczną normalność-szczepmy się!

Opracowanie: 

Nina Boniecka - Konieczna, psycholog Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej nr 2